Samen eten is de olie van vriendschap

Corona heeft de wereld en ons sociaal leven veranderd. Lege gebedshuizen, restaurants, bioscopen, musea en een lege Dam op 5 mei. Voor velen betekende dit eindelijk rust en niet meer bang zijn om iets te missen. De gejaagdheid van onze maatschappij stond even on hold.

De kleinste dingen kregen betekenis.

Deze pandemie heeft ook iets moois gebracht, de saamhorigheid, waar alle geloven naar verwijzen. In april en mei vond de ramadan plaats een maand voor bezinning en reflectie.

Maandag 18 mei spraken wij voor het eerst na weken ZOOM- gesprekken en jaren aan koffiebeloftes af bij Ilias thuis in de Baarsjes. Fouad was zoals altijd iets te laat en kwam buiten adem aan op zijn fiets zoekend naar de deurbel. Eenmaal de bel gevonden ontving Ilias hem met een grote glimlach. Wij hebben met de nodige afstand bij Ilias thuis afgesproken om het te hebben over onze zaal voor Corona in de Stad. We kwamen tijdens de eerste vergadermomenten erachter dat wij het over dezelfde thema’s wilden hebben namelijk, geloof en hoop. Zodoende besloten wij, ondanks dat wij elkaar nog niet echt kennen om samen een zaal in te richten. Enerzijds vanwege de thema’s, maar ook omdat wij na jaren over elkaar gehoord te hebben benieuwd waren naar wie de ander is.

Goed, Ilias heeft een fijn appartementje met een wilde tuin en hij ontving Fouad dan ook in zijn tuin. Het was hartje ramadan en om die reden gingen wij het gesprek aan zonder Marokkaanse thee en koekjes. Het begon al vrij snel zonder filters die je normaal gesproken hebt. Wij begonnen het met de vraag, hoe gaat het ECHT met jou? Dat bracht ons in één keer in een gesprek over de essentie waar wij voor staan, waarbij het ging over onze relatie tot de islam, het contact met onze ouders, het werken in de culturele sector, maar ook over eenzaamheid en onze liefde voor Amsterdam. Het gesprek was bedoeld om diepgang te vinden voor ons thema voor deze zaal, maar het bleek los van de basis van deze zaal een katalysator te zijn voor een nieuwe band.

Wij zijn erachter gekomen dat wij veel interesses en waarden met elkaar delen. Met waardering voor elkaars verschillen.

Zo hebben wij het gehad over de vraag die Ilias bezighield, namelijk wat brengt deze tijd ons? En tegelijkertijd gaf Fouad aan dat hij helemaal geen ruimte had om daarbij stil te staan en juist klaar was met zichzelf te zien. Hij heeft nooit zoveel naar zijn eigen ogen gestaard en vond het confronterend om elke keer weer zichzelf te moeten zien tijdens ZOOM-gesprekken.

Verder ging het over de waarde en kracht van kunst en het besef van niet meer kunnen vluchten naar een andere werkelijkheid of fantasie. In kunst vinden we beide rust en troost.

Corona heeft in onze levens gefungeerd als filter van hetgeen er echt toedoet. Het heeft ons aan het denken gezet over onze fundamentele waarden en rechten, waarbij de strijd voor mensenrechten centraal staat.

Met al deze gesprekken in het achterhoofd zijn wij gaan kijken naar en zoeken in alle inzendingen van Corona in de Stad en wij hebben voor jullie twintig verhalen geselecteerd. Het zijn verhalen waarin wij ons herkennen en voor ons deze tijd weerspiegelen. Een tijd waarin mensen opstaan tegen ongelijkheid, vandaar ook het beeld van Martin Luther King in onze collectie.

Wij willen jullie met ons verhaal in jullie achterhoofd, meenemen door de inzendingen die een relatie hebben met het bovenstaande.

We willen jullie vragen om de inzendingen te bekijken met de volgende drie vragen in het achterhoofd. Wat zie of lees je? Wat denk je? En wat vraag je je af? Wij willen je uitnodigen om deze antwoorden ook met ons te delen en zo met ons het gesprek door te zetten. Heb jij ook een inzending die jij bij onze expositie vindt passen, dan kun je ons benaderen.

We blijven deze zaal updaten met mogelijk nieuwe verhalen.