Corona in de Stad

Al dagen vroeg mijn dochter, mijn jongste, of ik thuis wilde blijven. Dat wilde ik natuurlijk niet. Ik had zelfs voor de winkel een rooster gemaakt waarin de collega’s één dag in de winkel gingen werken en ik vier. De eerste dagen van de week waren opvallend drukker dan normaal, alleen staan was niet echt een optie. Maar het liep anders.

Dinsdag was het zover, zowel mijn huisarts als mijn zoon en schoondochter (beiden arts) vinden dat ik tot de risicogroep behoor. Niet een groter risico om met covid-19 besmet te raken maar een slechter verloop van de ziekte, heftiger. Het woord fataal viel niet overigens, maar je stelt je het voor. Ik heb 10 jaar geleden bij een longontsteking de Mexicaanse griep gehad en ben, ik weet niet meer hoeveel dagen, in quarantaine geweest in het OLVG. Geen prettige herinnering.

Nieuwe plannen waren snel gemaakt: de kapitein verlaat het schip.

Zo staat het er: de kapitein verlaat het schip. Kapiteins doen dat gewoonlijk als laatste. Nu doe ik dat als eerste, met het gevoel dat mijn collega’s er weer alleen voor staan, dat ik ze weer in de steek laat. Met meer dan grote tegenzin, vreselijk, verlaat de kapitein het schip. Die winkel is mijn lust en mijn leven maar het leven gaat voor. Gelukkig heb ik een fantastische eerste stuurman die nu, weer, het roer overneemt. Gelukkig hebben we fijne collega’s die zich flexibel in nieuwe roosters laten indelen. Gelukkig hebben we invallers. Gelukkig ben ik niet ziek en blijf ik de administratie en van alles en nog wat doen.

Maar je wil op de vloer staan! Dat gaat dus even niet.

Woensdag ging voor een groot deel naar regelen, op afstand. De overheidsmaatregelen tot je nemen en concluderen dat je daar niet heel veel aan gaat hebben. Alleen de werktijdverkorting, die wel. Die had ik maandag al aangevraagd. Maar die regeling is al van tafel. Mijn WTV-aanvraag is omgezet naar een NOW (noodwet overbrugging voor werkbehoud). Niet meer gebaseerd op de uren die minder gewerkt worden door minder werk, maar gerelateerd aan het omzetverlies vanaf 1 maart.

Zo’n eerste dag alleen thuis vliegt om, zou dat zo blijven?

Er was ook wel even tijd om wat te lezen: ‘De vlakte’ van Gerald Murnane. Wat een bijzonder boek, kan het eenieder aanraden.

Amsterdam, 18-03-2020

Sinds het begin van de maatregelen ben ik in thuisisolatie en schrijf daar een dagelijks blog over mijn boekhandel, corona en covid-19 in die boekhandel, Nederland en een aantal geselecteerde landen waar ik ooit gewoond heb. Daarnaast iedere dag en niet corona-gerelateerde boeken en muziektips, met links naar boeken en muziek.

Het is dus een dynamisch werk dat zal duren tot ik weer aan het werk kan gaan in mijn boekhandel.

denisblogt.com

door Denis Stirler