#HoeGaatHetEchtMetJe
door #HoeGaatHetEchtMetJe
Ze zeggen dat de huidige crisis het beste in de mens naar boven haalt.
Burgers worden egalitair
Verdwenen hulde voor de vitale beroepen wordt hervonden
De hoeveelheid hardlopers welke gedurende de dag door het Oosterpark rent is gegroeid.
Het aantal boeken dat men verslindt stijgt met de dag
Samen staan we sterk.
Samen doen we dit.
Samen kunnen we dit.
Onzin.
Ik pieker.
Ik irriteer mij.
Ik huil.
Het enige wat we samen doen is eenzaam zijn.
Samen zijn we eenzaam, samen zijn we alleen.
Ik mis mijn vrienden en tegelijkertijd mis ik ze niet.
Ik mis het hebben van vrienden die ik zou kunnen missen.
Ik ben alleen.
Eenzaamheid is wat ons verbindt in deze tijden.
Naar buiten kijken is wat ik doe.
In de hoop iemand te zien,
Even wanhopig,
Even eenzaam als ik mij voel.
In de hoop met iemand anders samen eenzaam te zijn.
Ik staar in iemands gezicht.
Ongelukkig turend uit het raam.
Ik zie tranen over het gezicht rollen.
Ik zie de eenzaamheid in de ogen.
Ik mijzelf in de reflectie van mijn raam.
After the first days of the intelligent lockdown I fell into a black hole. Since this year I don’t drink alcohol anymore, which diluted social contacts based on pub life. By being locked in my room for days, weeks, I started to realize more and more that I was even more alone than I thought I was. Don’t I have any friends? Don’t I have anyone who cares about me? Would anyone notice if I didn’t wake up tomorrow?
By now I’ve crawled out of this hole and I’m doing better than ever. But this text is about the gloomy March Days of 2020, the corona year.
by Puck Aben