Filters

Wis alle filters

On subject

On medium

Ramadan quarantined

Dit jaar bracht de ramadan de nodige spanningen met zich mee. Daar waar ik me altijd verheugde op sereniteit, was ik nu gespannen Voor het eerst solo de ramadan in, zelf koken, zelf opstaan, zelf het vasten verbreken zonder anderen om mij heen.  De spanning van het werken in een ziekenhuis waar de eerste corona-opvangen gedaan worden ging over naar spanning over het onbekende van een eenzame ramadan Als verpleegkundige weet ik dat stress nadelig is voor de weerstand, die bij mij al laag genoeg is Probeerde het positieve alsnog in te zien Opnieuw laden en stellen van doelen gaan nog door Bellen met mijn ouders en familie kan altijd nog Wellicht brengt deze periode mij nog dichterbij mezelf Dat deed het Emoties onder controle, spanningen ontspannen middels afleidingen Daar waar het schrijven in het begin niet lukte, ben ik nu herstart met het bijhouden van een dagboek Raak geïnspireerd door het alledaagse, zoom in op hetgeen we vergaten Meditaties, gebeden, koken, zelfstandigheid, schrijven, nieuwe platforms ontdekken, open mics Doorgaan met trainen, nieuwe trainingen aangaan, onwijs veel nachtdiensten, stemtraining, tekenen Ik houd mezelf bezig, leef in dankbaarheid en ben tevreden Voor het eerst bij mijn moeder geweest, een paar dagen geleden Mijn pasgeboren neefje toch durven vasthouden, na zes weken  Durf steeds een beetje meer, ken m’n lichaam vele malen beter Een met mezelf, iets verder van m’n medemens Weg van de ruis, blik naar binnen Nu een echte volwassene, zei ik laatst nog tegen een vriendin Deze ramadan voor het eerst niet gebivakkeerd bij mijn moeder Mezelf leren ontplooien, allang al, maar nu echt! Nu een met de honger van een ander, niet enkel voor eten, ook voor aanraking, voor liefde, voor contact Een met de honger voor connectie Tevens het voeden van de ziel Ik sta stil Nee, nu echt stil  Daar waar ik streed om op te treden, op zoek naar meer, meer, meer Kom ik er nu achter dat ik veel heb gedaan, vrij veel Al zijn er nu nog tien dagen te gaan, kan ik met trots en tevredenheid terugblikken De ramadan in quarantaine heeft me de waarde van zelfreflectie doen herleren.    ~ Lady General ~

My cousin Ilias Zian approached me with the question if I wanted to submit something for the Amsterdam Museum. Now that my performances have literally come to a standstill, I’m naturally eager to be allowed to participate in something again. This is why I wrote my text with the focus on ramadan in quarantine. Don’t get me wrong, I still write every day, yet this feels different from writing on commission and completely different from performing.

This year ramadan brought with it some tensions

Where I always looked forward to serenity, I was now tense

For the first time solo into Ramadan: cooking yourself, getting up, breaking fast without others around me.

The excitement of working in a hospital, where the first corona-reception is done, went over to excitement about the unknown of a lonely ramadan.

As a nurse, I know that stress is detrimental to resistance, which is already low enough for me

Tried to see the positive side after all

Reloading and goal setting will continue

Calling my parents and family can always

Perhaps this period will bring me even closer to myself

It did.

Emotions under control, tensions relaxed by distractions

Where writing didn’t work in the beginning, I’ve now restarted keeping a diary

Get inspired by the mundane, zoom in on what we forgot.

Meditations, prayers, cooking, independence, writing, discovering new platforms, open mics

Continue training, start new training, lots of night shifts, voice training, drawing, etc.

I keep myself busy, live in gratitude and am satisfied

First time at my mother’s, a few days ago.

Dare to hold on to my newborn nephew, after six weeks

Dare more and more, know my body much better.

One with myself, a little further from my fellow man

Away from the noise, look inside

Now a real adult, I said to a friend the other day

This Ramadan for the first time hasn’t stayed with my mother

Learning to develop myself, long time ago, but now for real!

Now one with the hunger of another, not only for food, also for touch, for love, for contact

One with an appetite for connection

Also nourishing the soul

I’m standing still

No, really quiet now

Where I fought to perform, looking for more, more, more

Now I find out I’ve done a lot, pretty much

Although there are still ten days to go,

I can look back with pride and satisfaction

The ramadan in quarantine has made me re-learn the value of self-reflection.

by Mariëm Zian, a.k.a Lady General


Our
partners

Het huis van Amsterdam Soundtrackcity met dank aan: Gemeente Amsterdam West