We zijn er nu wel klaar mee, zingt de zingende taxichauffeur uit de Jordaan
door Bas van Vuren
A New Year by Barbara Stewart I wake From disturbing dreams Draw the curtains To the long blank white page of day Hoping for a better way I sit In my favourite armchair Facing the window I stare Into the pale grey skies The trees are still and bare The only movement is of birds Swooping sea-gulls The chatter and flutter of a magpie pair This---a New Year While twenty-twenty is in ashes Corona survives Thrives on our despair and fear Always near The damage done I, for one Wait in hope To recover some inner peace and calm In the days to come In twenty-twenty-one Still In lockdown
Een Nieuwe Jaar. Eindelijk is het catastrofale coronajaar 2020 voorbij. Maar de ellende niet.
Het virus, de wanhoop, de angst, de instabiliteit gaat door. We zijn in gedeeltelijke lockdown.
De avondklok is hier.
Dit Engelse gedicht heb ik op 4 januari geschreven, uit gevoelens van somberheid.
De straten waren leeg. Mijn dag voelt leeg. Maar ik had ook hoop in een nieuwe begin.
Tijd om te herstellen. Tijd om te herwinnen innerlijke rust en optimisme in de toekomst.
door Barbara Stewart