Een stille(re) stad, verlamd door onvoorziene omstandigheden, biedt tijd voor reflectie op huidige systemen en de samenleving en zo ook op het gebruik van onze publieke ruimte. Parken, speeltuinen, vlonders, pleinen, bankjes en stoepen – op welke manier worden ze nu gebruikt in een tijd van 1,5 meter physical distancing? Kan de stoep een plek worden voor onderwijs of een verlengstuk van het theater? Kunnen pleinen een alternatief podium bieden aan culturele instellingen?

Nu de alledaagse drukte even wegvalt, vallen de creatieve interventies in de stad des te meer op. Van skaters die de verlaten straten van de binnenstad overnemen en street art pieces die de zorgsector bedanken tot tijdelijke installaties en kunstenaars die bestaande affiches voor gecancelde tentoonstellingen bewerken. Makers als Dadara, Teun Castelein en FAKE reflecteren op wat deze tijd met hen doet en gebruiken de publieke ruimte als canvas voor een fysiek spoor dat ruimtelijk (of digitaal) ervaren kan worden.

Hoe behouden we dit eigenaarschap, dat makers zoals zij nu voelen bij de stad, na de intelligente lockdown? Deze tijd zorgt voor een collectief gevoel van solidariteit. Niet samen in hetzelfde schuitje, maar wel in dezelfde storm. Tegelijkertijd is nu, met de versoepeling van de huidige maatregelen, de druk op publieke ruimte direct merkbaar; horeca en sportclubs vechten om hun vierkante meter en de parken lopen vol. De uitdaging; behoud van een invulbare publieke ruimte voor iedereen. Ontwerpers, kunstenaars en architecten experimenteren daarom met designs die onderzoeken hoe dit werkelijkheid kan worden. Samen zijn en op veilige afstand in een multifunctionele buitenruimte een collectieve beleving creëren, hoe ziet dat eruit?

Deze voorbeelden – van creatieve interventies tot nieuwe scenario’s voor een toekomstige publieke ruimte – delen een zeker eigenaarschap over de  invulling van de stad. Amsterdam niet enkel en alleen als groot terras, maar divers, veelzijdig en creatief. Een daadwerkelijk publieke ruimte voor iedereen.