Coronastress?
door Ruth Kaufmann
Corona-sabbatical van een tour guide
Dit gedicht is geschreven om troost en hoop te bieden. Niet alleen aan mijzelf, maar ook om anderen een hart onder de riem te steken. Ik zou sinds half maart heel veel toeristen rondleiden. Maar ineens… is het hoogseizoen afgelast, en zijn zowel mijn agenda, als mijn portemonnee leeg. Met dit gedicht wil ik laten zien, dat ook zonder toeristen, en zonder werk, de bloemen bloeien. En dat wij positief moeten blijven, en dankbaar voor wat er nu is, en wat er komen gaat.
door Fiza Brakel
Volgende verhalen
Thuiskomen in het Nelson Mandelapark
Van mensen massa naar duivenplein
Onze
partners
