In Coronatijden
door Ruud van Koert
Op een zondag in mei werd ik veertig. De avond daarvoor hadden mijn man en ik – wat zo mooi in Het Parool omschreven werd – culinair Lego besteld: een take-away maaltijd bij een sterrenrestaurant uit de stad. Het voelde feestelijk. De bewuste dag zelf begon met veel telefoontjes, appjes en – nu nog meer – beeldbellen (foto 1) met familie en vrienden van ver. Heel warm, maar ook zo stil. Want een feest zou er niet komen. Ik verwachtte zelfs geen visite. Zouden mijn man en ik de rest van de dag elkaar nu blijven aanstaren?
Ik ben de keuken in gedoken en bakte twee taarten. We verpakten ze hygiënisch per punt in folie, legden ze op een dienblad en stapten de auto in. Die middag en avond reden we door Amsterdam onaangekondigd langs vrienden en oude bekenden, en trakteerden. Iedereen was thuis… dat is dan wel weer handig. Man, wat was het gezellig! Heerlijk om ze te zien en te verrassen. Even een half uurtje op de stoep kletsen, op goede afstand. En hup, naar het volgende adres. Waar weer een mini-feestje wachtte. Ondanks alles, prima verjaardag!
door Nienke Blaauw