Filters

Wis alle filters

Op onderwerp

Op medium

tekst

HET

HET

 

Nu kijk ik uit over het groene zonovergoten landschap

De ganzen liggen in de verte in een groep vredig bij elkaar

De wind blaast de net uitgekomen blaadjes aan hun dunne takken kriskras door elkaar

Alleen het geruis van de bladeren hoor ik

De avondzon schijnt door het fragiele gebladerte heen en geeft het een intense lichtgroene kleur

Geen spoor van witte lijnen in de strakblauwe lucht.

 

Dan is er die opdringerige vijand

Die de wereld op zijn kop gooit

“Binnenblijven!”

Afspraken afzeggen, agenda leeg…..

Alleen supermarkt open, verder

Alles dicht

Dichtbij mogen we niet meer komen

Die binnendringende ongenode gast ligt overal op de loer

We letten meer op elkaar

Tegelijkertijd houden we afstand

Het aanvankelijk vrije gevoel van niets meer te moeten

Niets meer te hoeven

Maakt al gauw plaats voor gemis aan direct contact.

 

Pijnlijk je bewust te worden tot de kwetsbare ouderen te behoren

Dus ook beter op jezelf moet passen

Daarbij de beangstigende mogelijke toepassing van triage: `wie wel, wie niet!

Gelukkig wandelen we veel en blijven daardoor stevig op de been.

 

De bijna vierjarige pakt ook de sfeer van deze tijd op

Vraagt aan zijn opa:

“Mensen gaan dood

Dieren gaan dood

Dingen gaan dood. Waarom is dat?”

“Iedereen gaat dood, maar dat duurt nog heel lang

Eerst moet je nog leven!”

Ik heb deze tekst geschreven voor onze schrijfgroep. De opdracht was aanvankelijk anders, maar door de corona-tijd, kon dit ook gaan over jouw beleving daarvan.

door Maria Coenen


Onze
partners

Het huis van Amsterdam Soundtrackcity met dank aan: Gemeente Amsterdam West