Vuilnis
Elke dag is het weer raak. Dit is niet de schuld van de miljoenen toeristen die onze stad tijdelijk bezoeken, maar van mijn buren in de Pijp. Ongelofelijk veel vuilnis die elke dag op straat wordt gedumpt en als het een klein beetje waait, de hele straat omtovert tot een ware vuilnisbelt. Niemand lijkt rekening te houden met de openbare ruimte, als diegene maar zijn vuilnis kwijt kan. Wat zegt dat over mijn buren?
Tussen kunst en quarantaine
Omdat het dit jaar 50 jaar geleden was dat Yoko en John in het Hilton een week lang bivakkeerde, ook een soort quarantaine, dachten wij om een remake te maken in onze slaapkamer. Op instagram ging ik de foto uploaden met alle bijhorende hashtags zoals bijvoorbeeld #kunstenquarantaine, maar zoals gewoonlijk snap ik niet hoe instagram werkt. Het werkt wel op mijn zenuwen, dat wel. Maar hoe krijg ik mijn foto ertussen?
Oesters en champagne
Wij hadden elkaar een hele poos niet meer gezien. Dus waren wij een aantal dagen binnen aan het genieten van elkaar en mijn goed gevulde koelkast. Maar op een bepaalde moment was de koelkast leeg en kregen wij honger. Wij besloten om naar de Dirk te gaan voor een stevige refill. In de supermarkt bleek alle schappen leeg te zijn. Wij snapten er helemaal niets van. Wij hadden dagen lang geen nieuws meer gevolgd. Wij wisten van niets. Een van de medewerkers vertelde ons over een persconferentie de avond daarvoor en een verwachte quarantaine eventueel gevolgd door een lockdown. Dit was misschien een van de meest onwerkelijke momenten van mijn leven, wij voelden ons als twee ufo’s die crashlande op een vreemde planeet. Lege schappen kenden wij allebei uit het voormalige Joegoslavië. Niets nieuws onder de zon. Been there done that. Maar niet in Amsterdam.
Wij besloten om naar de Cuyp te gaan om oesters en champagne te halen. Een mens moet toch wat eten en drinken. En pleepapier, tja, dat was een probleem voor later dan.
by Mandra Wabäck