Maaltijden voor dak- en thuislozen
door Vrijwilligers Centrale Amsterdam / Foto door: Sake Rijpkema
Als een wereldwijde pandemie Amsterdam alles uit handen neemt en zelfs de straten leeg veegt, wat gebeurt er dan? Ontdekken we iets nieuws? NO MAN’S LAND is een caleidoscopisch portret van een elftal Amsterdamse ijzervreters. In plaats van oude levens te zien wegvagen, zien zij in de corona-crisis nieuwe kaders ontstaan. Het is een visuele vertolking van de kwetsbare en indringende ‘monologues intérieur’ die we met onszelf voeren als het hamsterwiel stopt met draaien.
Dit is de tijdsgeest van morgen gevat in de woorden en verbeelding van een bont gezelschap inspirerende individuen; van tattookoning Henk Schiffmacher, tot actrice en onderneemster Hanna Verboom, van hiphop-artiest Dio, tot violiste Noa Wildschut.
Analoog geschoten op 35mm als een hommage aan het ongefilterde tijdperk. De abrupte transities worden kleurrijk omlijst door het eclectische Amsterdamse stadslandschap. Door de leegte in Amsterdam begon het stadslandschap een eigen monologue intérieur: over verwondering en inclusief denken, de basistrilling van het Tropeninstituut, over klankkleur in een lege zaal van Het Concertgebouw, over het nieuwe licht op met neon gevulde ramen op De Wallen, het Rembrandthuis, de donkerste betonnen steeg van de stad en een vruchtbaar strookje Amsterdamse Bos.
Hoewel je waarschijnlijk niet snel meer de warmte van een handdruk zult voelen, is dit er een die nog tijden nazindert.
door 40-koppig creatief gelegenheids collectief